April 2022 Stampersgat Brugstraat (Via Ponte)

Vijf jaar terug: Was het een droom, een wens, een zomaar uit de lucht uitspraak. Als het ons ooit gegund is dan kopen we het huisje van onze oude buurman. Beneden beginnen we een winkeltje met gelegenheid voor een koffie en de bovenverdieping huurt de oudste zoon. Wie weet lukt het. 2020 een jaar wat te veel verdriet gaf. 2021 een jaar wat een kans gaf. 2022 een jaar dat we het gewoon gingen doen. Waarom ook niet. Life is short.

We kochten 4 muren. Letterlijk. Maar dat wisten we. Dorpsgenoten wensten ons succes en steunde ons initiatief. Dat het idee omarmd wordt doet ons goed. Zoveel mogelijk zelf doen was het idee. Met de kinderen, vrienden en mijn vader hebben we de dorpskern een mooi nieuw pandje gegeven waar mensen weer samen kunnen komen.

Containers vol zijn er afgevoerd, je kon het kleine huisje bijna horen zuchten van verlichting. Daarna kon het opbouwen beginnen. Met behoud van oude elementen, hergebruik van gevonden deuren, en respect voor dit meer dan 120 jaar oude pandje. Ooit was het huis 2x zo groot. Als je ervoor staat kun je het nog zien. De voordeur is iets wat uit het lood. De helft is er in de oorlog afgeschoten en nooit terug opgebouwd.  ‘T is klein, het heeft amper een tuin. De ruimtes zijn goed, de plafonds zijn ouderwets hoog.

We hebben het gerenoveerd zodat dat je het idee hebt op vakantie te zijn in warm Italië. Een hele uitdaging hier op de klei in de West-Brabantse polder. Ons therapie huis. Hard werken in de weekenden, je mindset een schop geven. En ervoor gaan. Volop.